~Oegstgeest, voorjaar 2019~
Ik kwam dit voorjaar vaak op een braakliggend terreintje midden in Oegstgeest. De start van de huizenbouw daar is nog niet begonnen, en het ligt er erg aantrekkelijk bij voor vogels. Wekelijks zoek ik het af, in de hoop op een zeldzame soort, want dicht bij de kust, in de trektijd: alles is mogelijk!
Die zeldzame soort is er dit jaar niet gekomen, maar halverwege Mei hoorde ik vogelgeluiden waar ik echt heel erg blij van werd. Twee Kleine plevieren vertoonde volop territoriaal gedrag, en na een week zat het vrouwtje al op het nest! In die periode heb ik wat afstand gehouden, maar zodra ik zag dat er 3 jongen rondliepen ben ik ,met weersvoorspellingen die beloofde dat het een mooie dag zou worden. ‘s Ochtends vroeg ben ik met m’n camera gaan liggen op een strategische plek, want deze ervaring moest wel vastgelegd worden! In het eerste licht lukte het me al om deze foto te maken. De jonge vogels heb ik helaas niet op de foto kunnen krijgen.
Ik dacht dat er toch wel iets van een band was ontstaan tussen ons. Dagelijks kwamen we elkaar daar tegen, maakte ik een praatje, en observeerde ik ze even, om ze vervolgens te groeten, en te zeggen dat ik er morgen weer zou zijn. eigenlijk vermoedde ik al dat ze er weinig van verstonden, maar vond t gewoon leuk om te doen, en ja, ik had die vogels voor mezelf, iemand moest ze toch een beetje aandacht geven?! 🙂 Kleintjes worden groot, en de zomer loopt op het eind. En je voelde t aankomen, nog een paar dagen, dan zullen ze wel weer naar het zuiden trekken. En helaas kreeg ik gelijk. Daar stond ik dan. Alleen. geen Kleine plevier meer te bekennen. Teleurgesteld? Een beetje verraden? Of was ik stiekem trots dat deze vogels 3 jongen hebben groot gebracht in mijn local patch? Ik denk het laatste.
1 Comment
Hallo Arjan,
Zoals beloofd ben ik even een kijkje gaan nemen op je site, wist helemaal niet dat je deze had!
Wat ontzettend leuk, en wat een gave foto’s van de Kleine Plevier! De manier van het avontuur spreekt me heel erg aan, rustig observeren, afwachten en dan komt het vanzelf.
Maar de mooie foto’s komen niet vanzelf, en dat lukt je ook nog, complimenten!
Groet, Karin