Weer terug met een blog, vers van de pers. Journalisten hebben lang nagedacht wat ze dit keer eens zouden schrijven, maar ze zijn eruit. Om maar met de deur in huis te vallen, op 1,5 meter afstand dan wel uiteraard, het onderwerp uitgedrukt in een foto.
Zoals sommige van jullie misschien al wel weten ben ik een groot fan van het hoge noorden. Scandinavië. De ongerepte natuur, de diersoorten die daar leven, de magische luchten, alles eigenlijk uit die streken. Daar mag je me voor wakker maken (als dat je lukt).
Vaak droom ik er van om met een maatje van mij daarheen te gaan, om het in het echt te zien. Want ja, ik ben een fan van iets wat ik zelf nog nooit heb gezien… Maar soms komt het Noorden dichterbij dan je denkt (wat in deze periode eigenlijk beter uitkomt, want een vakantie zit er zeker niet in…)
Afgelopen week werd ik namelijk zeer aangenaam verrast door de melding dat er een adult zomerkleed Kuifduiker in Reeuwijk gezien werd. (Dat neefje van de Geoorde Fuut, beide met van die magische rode ogen.)
En dat aangenaam verrast hield in dat ik stond te stuiteren om er heen te gaan. Nagelbijtend kwam ik de eerste dag door, ik kon er niet heen. Pessimistisch was mijn gedachte, ‘dat de vogel er de dag later nog wel niet meer zou zijn.’ Ik schatte de kans op 99% dat tie weer vertrokken was richting Noord. Ik denk dat ik vooral nergens op rekende omdat het dan altijd mee zou vallen. Maar stiekem hoop je natuurlijk dat het de volgende dag wel zou gaan lukken… En soms zit het gewoon mee! De volgende dag kreeg ik ‘s ochtends al bericht dat hij weer gezien werd, dus ik ‘s middags op mijn fietsje die kant op, vol goede moed. En man wat heb ik genoten, ik denk dat dit voor mij de mooiste waarneming tot nu toe van dit jaar was.
Niet zozeer omdat hij zo dichtbij zat, was het maar zo’n feest, maar meer omdat deze vogel mij even helemaal het gevoel gaf weg te zijn uit Nederland. Stiekem waan je jezelf dan al in Noorwegen, Zweden of Finland. Inmiddels hangt dit exemplaar al een week rond op die plek, en hij lijkt zich nog steeds te vermaken.
Twee keer ben ik er geweest, en zodra er een windstille dag is, en als de vogel er dan ook nog zit ben ik daar weer te vinden!
Of Kuifduikers dan echt zo zeldzaam zijn in Nederland? Eigenlijk niet. In de winter zijn er vele gevallen van Kuifduikers. Meestal langs de kust, zelden in het binnenland. Maar dat zijn allemaal lelijke Kuifduikers. In winterkleed is er bijna geen lol aan. In de zomer zijn ze veel schaarser, en af en toe duiken er exemplaren als deze op tijdens de trektijd. Eerst vond ik het winterkleed ook gaaf, maar nadat ik dit prachtige zomerkleed heb mogen bewonderen is het winterkleed voor nu weer even afgeschreven en bij de hoop ‘saai’ terrecht gekomen. Ja, ook ik vind sommige dingen in de natuur saai…;)
Zoals ik al zei, de mooiste waarneming van het jaar tot moment van schrijven toe. Dat zegt wat! Al was het fotografisch geen makkelijke vogel. Hij verplaatste zich heel veel, lange afstanden onder water zwemmend, en kwam zelden dicht bij de kant. Soms verplaatste hij zo snel dat ik hem minutenlang kwijt was, om hem vervolgens honderden meters verder op de plas weer terug te vinden. Dat maakt het spannend, en extra leuk! Deze foto vat het gedrag van de vogel gedurende de eerste middag en avond samen. Even lekker uit mijn comfortzone, met het tegenlicht van het prachtige avondzonnetje.
Soms best wel leuk om is wat anders dan de ‘one in a million’ foto te maken! De andere foto’s laten wat meer de pracht en praal zien, van de prachtige kleuren. Dat waren in mijn ogen de ‘perfecte plaatjes’. De plaatjes waar je likes mee scoort op instagram, maar ook de plaatjes die al duizend keer gemaakt zijn door anderen. Met zulke platen breng je niet iets nieuws. (maar ze zijn wel leuk soms). Oke, de likes zijn soms ook wel leuk, maar ook daarmee onderscheid je jezelf niet meer. Accounts met in mijn ogen lelijke foto’s krijgen ook gewoon veel likes. Dus daarvoor hoef je niet zoveel moeite in een foto te steken. Oke, uitgeraasd over het perfecte plaatje. Voor nu tenminste. Uiteindelijk als ik mijn foto’s terug kijk geniet ik ook best wel van die platen. En fout zijn registratie- en perfecte plaatjes zeker niet. Ik denk dat het een balans is, opgebouwd uit verschil in creativiteit en zelfbevrediging door middel van likes. En die balans zal voor iedereen anders zijn.
Oja, de rode ogen functie van m’n camera werkte niet bij deze vogel;). Waarom deze vogel net als zijn neefje Geoorde Fuut zulke felrode ogen heeft is me tot op heden een raadsel. Weet jij het? Opties die geopperd waren:
Door al het water in de ogen met het duiken worden ze rood. Origineel bedacht, dat zeker, maar het lijkt me sterk…
Andere was: hij is stoned.
Ook dat lijkt me sterk. Heb jij geloofwaardigere ideeën? Ik hoor ze graag!
Al met al, de tijd die ik met deze vogel heb doorgebracht voelt zeker niet als weggegooide tijd. Je zou kunnen denken: die kan je nu afvinken van je lijstje. Maar nee, de wens om naar het Hoge Noorden te gaan blijft staan, en is alleen maar groter geworden door deze ontmoeting.
Check nog even deze korte video die ik gemaakt heb van deze vogel:
Ik hoop dat het weer de tijd waard was om mijn relaas aan te horen. En hopelijk tot de volgende!
Link naar mijn Instagrampagina:
https://instagram.com/arjandeheerphotography/
Link naar de ingesloten video en mijn YouTube kanaal:
https://youtu.be/PGOy4EfUrqA
Link naar originele foto’s:
https://flickr.com/photos/arjandeheer/
1 Comment