Met mooie platen een nieuwe blog schrijven? Neehoor, dat is niet vereist. Dit keer een bizar gave ervaring met wat registratieplaatjes om jullie mee te nemen.
Afgelopen week maakte Daan, een goede vriend van mij, mij jaloers met z’n heerlijke foto’s van een vrouwtje Bosuil en twee jongen. Het waren allemaal platen die in het donker gemaakt waren, en ik voelde een uitdaging. Als ze er in het donker zitten, moeten ze er overdag ook zitten. Toch?!
Rond 16.00 kwam ik op de locatie aan, nadat ik eerst even bij de surfplas van reeuwijk een bammetje genuttigd heb. Terwijl ik daar mee bezig was voelde ik een omgedraaide wereld. Daar waar ik meestal degene ben die een vogel observeert was het dit keer andersom. Op een heerlijk rustig plekje heeft deze Rietzanger mij een kwartier lang geobserveerd. Best intimiderend. Maar ach, dan weet ik ook is hoe dat voelt.
Oke, waar waren we gebleven. Daar ja, een zoektocht van een uur volgde bij de plek waar de familie Bosuilen ergens zouden moeten zitten. Tot ik een appje binnenkreeg dat er een Zomertortel in Gouda gevonden was. Tja wat doe je dan? Precies, alles weer inpakken en even 5 kilometer heen fietsen naar die toch wel zeldzame vogel in deze regio, en al helemaal in de stad. Maar dat duurde gelukkig kort, vogel was snel gevonden, en ik was snel vertrokken. Weer 5 kilometer terug.
Opnieuw verder zoeken. Boom voor boom scannend, elke tak afzoekend. Na 3 lange uren, vraag me niet waarom ik niet gewoon opgegeven had na een uurtje, zat ik rustig even mn gemiste appjes te bekijken, en daarna keek ik plichtmatig weer naar boven. En wow, ik keek recht in de ogen van een vrouwtje Bosuil! Wat een bizar vette ervaring, zeker na zo’n lange zoektocht, en een nekhernia. Even naar Daan geappt die er weinig vertrouwen in had dat het me zou lukken overdag, dat ik ‘m gevonden had, en die kwam met een noodgang mijn kant op, op corona afstand uiteraard. Echt ontzettend lekker.
Vaak, of eigenlijk altijd zitten de jonge vogels op niet meer dan 30 meter van de oudervogel op een tak, en nu ik toch op dreef was wilde we samen die jonge beesten ook vinden. De spanning steeg, ze moesten er zitten, maar zelfs in zo’n afgebakende cirkel rondom de Bosuil was dat nog verdraaid lastig. Een Houtduif vliegt op. Daan kijkt er even naar en draait zijn hoofd weer terug, en daar treft hij opeens het jong, helemaal in de top van de boom. Echt onwijs vet dat het gewoon gelukt is. Het tweede jong hebben we maar laten zitten, die zouden we in het donker nog wel horen.
Voor perfecte foto’s was het verre van optimaal, maar dat is niet altijd het belangrijkste. Denkend aan deze ontzettend coole ervaring krijg ik weer kippenvel. Het sfeertje was top. Net na zonsondergang beginnen de jongen te piepen, en niet lang daarna verdwijnt het vrouwtje de polder in om de honger van de jongen te stillen met wat muizen. Overal zingende Veenmollen met daartussen door de geluiden van de Bosuilen en twee hele blije (en moeie) hoofden dankzij dit alles. Een ervaring om niet snel te vergeten…
En nog een kleine test voor mijn Camera, de volgende foto is gemaakt met ISO 4000. ‘t was al vrij schemerig vandaar de veel te hoge ISO. Als je weet dat de ISO zo hoog stond valt dit plaatje me nog best mee eigenlijk
Tot de volgende weer!