IJS(vogel)

‘Wat een weertje is het hé?’ ‘Nou zeker, fantastisch’.

Zo het beste gesprek van de week hebben we hierboven ook weer gehad, nu verder met de rest van de gespreksstof.

De afgelopen week begon met een rondje lopen in ‘t Weegje, waar de verse sneeuw het landschap een heel nieuw gezicht gaf.
Het doel was om vogels vast te leggen in het winters tafereel. Naast natuurlijk ontzettend te genieten van deze heerlijke momenten. Veel verder dan een Roodborst op het ijs ben ik nog niet, als ik plots naast me hoor: ‘Jij bent Arjan toch?’ Bevestigend antwoord volgt. Waarop mevrouw een geheim vrijgaf. ‘Ik weet een plekje waar een IJsvogel prachtig te zien is, daar en daar’

Dat zal wel, dacht ik, en ik besloot rustig mijn rondje verder te lopen.

‘s Middags thuisgekomen knaagde het nog wat na, en ik besloot toch even een kijkje te gaan nemen op de locatie die mevrouw me gewezen had. De IJsvogel bleek keurig aanwezig op de genoemde plek, en algauw werden de tweede en derde IJsvogel ook gevonden een slootje verderop. Een uitgelezen kans om deze soort met winters weer op de foto te krijgen. Onverwacht maar ontzettend leuk!

De meeste IJsvogelliefhebbers (het zijn er velen, en niet onterecht) weten dat IJsvogels het zwaar hebben in een koude periode als deze. De sloten vriezen dicht, en hun eten wordt daarmee onbereikbaar. De IJsvogels waar ik op gewezen werd hadden een wak gevonden waar blijkbaar genoeg vis te vinden was.

De locatie was fantastisch, aan twee kanten rijen met huizen; voetgangers die op een meter of 6 langs lopen, soms zonder ook maar een IJsvogel te zien; hoe kan je zoiets missen?! Verder was er nog de groeiende belangstelling naar wat ik aan het doen was op de grond in de koude sneeuw. Niet veel bijzonders, ik ben gewoon foto’s aan het maken!

Het was een leuke belevenis, en de camera werd stevig aan het werk gezet. Op sommige momenten voelde ik me net zo blauw als het model, maar alle vingers doen het gewoon nog, zojuist nog even getest. Overigens zie ik liever het blauw van het model, wat een prachtkleuren.

Dit model hoefde geen uitleg over hoe hij moest poseren. Hij deed het alsof hij het al 1000 keer had gedaan.

Ik at een koekje, hij een visje. Beide hielden we het nog wel uit in de kou, zolang er maar te eten was.

Hij nog een visje, maar bij mij was de koek al lang op. Niks te klagen overigens, moeders kwam gewoon even langs, met een warme kop koffie en een lekkere koek, die IJsvogel keek maar wat jaloers. In verdere conversaties gaf hij aan liever geen gezeik aan z’n hoofd te hebben, dat hij druk genoeg was. Daarin herkende ik veel. Een prachtgesprek.

Een echt nog schuwe IJsvogel levert een Less-Is-More plaatje op.

Gefocust op zijn mogelijke eten, zonder ook maar door te hebben dat ik op zo’n 5 meter zijn gehele privé leven vast leg.

Ook het vrouwtje mag niet ontbreken.

Tegenlicht is ook licht, en zorgt met regelmaat voor een leuke aanvulling bij een serie van een bepaalde soort. Zo ook hier, je houdt er van of je houdt er niet van, ‘t is mij om ‘t even.

Al met al was dit een mega vette ervaring, zo dichtbij een IJsvogel in actie kunnen zien is menigeens droom. Ik vermoed dat de IJsvogels die ik gezien heb deze vorst wel overleven. Het wak wordt opengehouden, en ze eten prima, eenmaal zag ik het mannetje negen kleine visjes achter elkaar naar binnenwerken. Dat is toch wel bijna een drie-gangen menu!

We gaan zien wat de komende week ons brengt, ik wens allen een goed weekend, en veel plezier buiten, in de sneeuw of op het ijs, voor zolang het duurt!

Met veel dank aan Mevrouw Renate voor de tip, het heeft me een paar leuke dagen bezorgd!

Tot de volgende weer!