30
nov
De tijd vliegt
Weer een maand voorbij, maar geen maand gaat er voorbij zonder blog, dus op de laatste van de maand ben ik er toch nog.
Dat rijmt.
Wat mij verbaast, en wat mij toch ook wel goed doet, is dat er vaak geen zinnig verhaal te vertellen valt over de foto’s die ik maak. Nu moet ik zeggen dat er ook niet heel veel gebeurd is de afgelopen maand, precies 2 keer ben ik er op uit geweest met mijn camera. Bij gebrek aan tijd, of beter gezegd: ‘andere zinvolle invulling van tijd’ betrap ik mij er op dat het naar buiten gaan om te ontspannen er weleens bij in schiet.
Overigens maak ik me daar totaal niet druk om, het gaat zoals het gaat en het is zoals het is. Blijkbaar ben ik van mijzelf gewoon zo ontspannen dat ik geen ontspanning nodig heb. (Met een knipoog natuurlijk:)
Dat er helemaal geen zinnig verhaal te vertellen is valt natuurlijk wel een beetje mee, ik zal eens beginnen met het vertellen dat ik in beide uitstapjes bij de zee ben geweest. Ik houd niet van het strand. Oei, dat zeg ik verkeerd: ik houd niet van de mensen op het strand. Zo, dat klinkt al beter.
Het strand en de zee zelf zijn natuurlijk prachtig, vooral als het stormt. Dan is het lekker rustig, en als je het treft heb je het rijk alleen. Heerlijk, echt genieten.
Er is een vogelsoort die standaard te koppelen is aan een bezoekje aan het strand in de winter, wel eens op gelet?
Het zijn die schattige vogels, die wel wat weg hebben van mensen. Ze blijven maar rennen. Met een golf rennen ze weer terug, daarna weer vooruit achter de golf aan. Ik krijg alleen tegenwoordig een naar gevoel bij een golf, kreeg laatst een golf water over me heen, dat was niet zo positief…
Los van dat zijn het enorm vermakelijke vogels, u moet er maar eens op letten als u op ‘t strand loopt!
Af en toe wil er wel eens een vreemde eend in de bijt zitten. Een bonte strandloper in dit geval, geen eend, wel vreemd
Wat verder het strand op, daar waar het wat droger is vonden we ook nog strandleeuweriken, een vogel die ik al lange tijd voor mijn lens wilde krijgen, afgelopen maand was het raak!
Als kers op de taart, of als slot van deze blog kreeg ik samen met mijn broertje een snelle ontmoeting met een ree, 3 sprongen en hij verdween weer, hij was net te langzaam, of ik was net snel genoeg, we zullen het nooit weten. Leuk was het wel!
Ondanks, of dankzij het gebrek aan tijd geniet ik toch altijd weer extra als ik even in de natuur ben.
Heeft u de nieuwe Verjaardagskalender, de Kerstkaarten en 5 nieuwste Blanco kaarten gezien? Ze zijn er zolang de voorraad strekt!
Dit was m voor deze keer, uiteindelijk is het ondanks de constatering dat er weinig zinnigs te vertellen viel toch nog het een en ander uit het toetsenbord gerold, ideaal zo’n ding;)
Tot de volgende en een goede maand toegewenst!
Vaak komt er altijd nog wel een ‘nog eentje dan’
Vooruit, komt tie.
Nooit meer deze weinig zinnige verhalen missen? U kunt zich gratis abonneren via onderstaande knop!
