Blauwe Kiekendief
De lente laat zich voorzichtig weer zien, de dagen worden langer, de vogels fluiten, de eerste vlinders laten zich weer zien; Ik hou er van! Het doet de mens met dit weer goed om buiten te zijn, en als er dan ook nog mooie dingen voor de camera langskomen, wordt het alleen maar beter.
Ik vind het totaal niet leuk om een roofvogelshow te bezoeken, of de vogels daar te fotograferen, dat voelt nep, en is niet natuurlijk. Dat is uiteraard mijn mening, andere denken hier vast anders over. Maar als een vogel zonder opleiding uit zichzelf zo’n show weggeeft ben ik wel graag van de partij.
Dat gebeurde met dit jonge mannetje Blauwe Kiekendief. Met wat geduld kwam hij gewoon naar je toe vliegen!
Eerder al heb ik een aantal keer in het Bentwoud gepost om deze soort op de foto te krijgen, maar zodra de vogel me daar zag draaide die zich om, en vloog weer weg, nog nooit had ik het geluk deze soort op de foto te zetten. Dit was dan ook een mooie gelegenheid om daar verandering in te brengen!

Een paar uur wachten leverde weinig op. 2 keer kwam deze vogel langs, op grote afstand. Maar rond de middag kwam toch het nooit geleerde werk van een roofvogelshow bij hem naar boven. Als ik deze zin zo terug lees, lijken er een aantal zaken niet te kloppen, maar de strekking is vast en zeker duidelijk.
Een veel beter verhaal dan bovenstaand zal het ook niet worden, ben ik bang, maar ach, ik denk dat de foto’s voor zich spreken!

Er komt toch nog wel een goed verhaal naar boven. Na een paar uur te hebben gezeten op mijn geliefde krukje, die bijna overal mee naar toe gaat, had dat krukje het blijkbaar gehad met mij. Vervelend langzaam scheurde het zitvlak los van de pootjes, en na een paar seconden zat ik op de grond. Ach ja, soms is zo’n relatie gewoon over. Ik heb het geaccepteerd, sterker nog, hij is gelijk vervangen voor een nieuwe. Het maakte de prachtige ervaring met deze vogels niet minder mooi.


Biddend boven zijn prooi om vervolgens..

.. naar beneden te ploffen.
Het levert leuke beelden op. Voor de vogel was het minder spannend, want deze keer was het mis, geen muis voor nu.


Tegen de avond namen de twee aanwezigen vogels het even tegen elkaar op, hoog in de lucht. Links het mannetje, bijna 1 jaar oud, rechts het vrouwtje, met dezelfde leeftijd. Wat ze lieten zien was typisch baltsgedrag. Ze zullen iets gedacht hebben als: ‘Je kan er niet vroeg genoeg bij zijn’.
Een leuk detail nog, het vrouwtje (rechts) is groter dan het mannetje (links). Een ander verschil is de kleur van het oog. Het mannetje heeft een geel oog, zie onderstaande foto’s, het vrouwtje heeft een donker oog. In het veld goed te zien, maar helaas was het vrouwtje een stuk schuwer, dus minder foto’s van haar.

Het licht in de avond was ook mooi, de harde schaduwen verdwijnen dan, en ondanks de ISO die dan steeds hoger moet kwamen hier toch de mooiste platen uit.



De dag erna zaten er opeens 9! Niet normaal!
Nee gekkigheid, dit is het resultaat van niet in slaap kunnen komen. Een compilatie van de show die deze 2 vogels gaven in het avondzonnetje.
Voor vandaag houden we het hier weer bij, wellicht komt er nog een keer een deel II
Bedankt voor de leuke reacties op de vorige blog, het wordt gewaardeerd!
Nooit meer iets missen van deze blog? Klik op de onderstaande knop.