Tag: Herfst

Met honderden, duizenden, ja zelf honderdduizenden vliegen ze voorbij. Kilometer na kilometer. Uur na uur.
Vogels zijn van die rare wezens, die in hun genen hebben zitten dat ze in het najaar naar het zuiden moeten vliegen, en in het voorjaar naar het noorden. Wat de redenen zijn? Later in dit blog zal ik er een paar opnoemen.

Vandaag wil ik jullie weer meenemen. Het liefst naar een mooi oord, of een mooi land, maar dat mocht niet van mijn baas, dus blijven we maar gewoon weer in de buurt. 

Als je met regelmaat buiten komt, voel je, zie je en ruik je de verandering, de herfst komt er aan. En herfst voor mij betekent meer dan bruine blaadjes, kale bomen, veel regen en mogelijk eikels op je hoofd, nee het fenomeen ‘vogeltrek’ komt ook weer op gang!
Een waanzinnig proces waarin de vogels het in hun broedgebieden voor gezien houden, en beginnen aan een lange reis naar het zuiden, Spanje, maar ook tot diep in Afrika. 
Maar waarom doen ze dat nou? Dat is wel een goeie vraag, waarop verschillende biologen verschillende antwoorden op geven. Een eerste reden kan zijn: het aanbod van eten verdwijnt door kou. Een andere reden die genoemd wordt is de lengte van het daglicht. Op de evenaar, waar veel van onze vogels dus overwinteren is het in de zomer 12 uur lang licht, bij ons is dat een paar uur langer. Al die jonge vreetzakken die de vogels grootbrengen zeuren de hele dag om voedsel, hoe meer daglicht, hoe meer voedsel de ouders kunnen zoeken, en hoe beter ze de jongen kunnen grootbrengen. Dat zou ook een reden kunnen zijn. De laatste mogelijke reden die ik hier wel kan noemen staat me nog het meeste aan. Vogels trekken namelijk gewoon omdat het kan. Wij willen ook wel eens op vakantie, waarom zouden vogels dat niet doen? Lekker zonnen in de woestijn in Afrika, waarom niet?

Waar het allemaal uiteindelijk op neer komt is dat we in de winter andere vogels hebben dan in de zomer. Ook de standaard soorten zoals Roodborst trekken; ‘onze’ Roodborsten trekken naar het zuiden, en de Roodborsten uit Scandinavië komen naar ons toe. Zo gaat dat met de meeste soorten. Het leuke van de vogels die vanuit het noorden ons land doorkruisen naar het zuiden, dat ze vaak erg tam zijn. Waarschijnlijk doordat ze daar amper mensen hebben gezien, en er dus ook niet bang voor zijn. De vogel op de volgende foto kwam zowat over mijn schoen lopen, dan geniet je opeens weer van een Roodborst;)

Twee soorten die in de winter veel meer bij ons voorkomen dan in de zomer zijn de beide soorten Goudhaan. Daar mogen er van mij duizenden van komen, past makkelijk. Ze zijn namelijk samen de kleinste vogels van Europa. Daarnaast hebben ze de schoonheid mee, en zijn het misschien wel de mooiste wintergasten die ons land rijk is. Met de beweeglijkheid die ze uit zich weten te persen is het ook nog eens een pittige uitdaging om ze normaal op de foto te krijgen. Maar dat houdt het spannend. Met tijd kan je veel voor elkaar krijgen, lang wachten, en hopen dat ze op de juiste tak gaan zitten, voor de foto die je voor ogen hebt. Dat duurt een aantal bezoekjes, maar gelukkig was het uiteindelijk raak, en naar mijn zin.

Goudhaan, het broertje van de Vuurgoudhaan kan er ook wat van. Met regelmaat dwarrelen ze in een groepje met elkaar door de boomtoppen.

Dat maakt weer een bruggetje naar de in vogeltermen uitgedrukt ‘flockjes’. Dat zijn heel simpel de groepen mezen, boomkruipers, Goud- en Vuurgoudhanen, en de rest van de vogels die het blijkbaar leuk vinden om buiten de broedperiode met elkaar op te trekken. En gelijk hebben ze! Soms bestaat zo’n flock uit meer dan honderd vogels, altijd leuk om te checken op bijzondere soortjes. Ik heb het even voor jullie uitgezocht, maar het woordje flock is niet echt Coronaproof, dus ik zal het niet melden hier. Anders moeten die vogels ook mondkapjes dragen, dat is iets teveel van het goede.

De mensen die regelmatig buiten komen hebben vast ook alweer de vele paddenstoelen gezien. Een blinde vlek in mijn natuurkennis, terwijl het echt waanzinnig mooie creaties kunnen zijn. Let er op als je buiten bent, in het stadspark, of waar dan ook. Anders mis je al dat moois! En ook in deze periode raad ik iedereen aan, om elke dag even een stukje te lopen of in ieder geval even buiten te staan. Wel of geen tijd, daar mag u gewoon tijd voor vrij maken.

Dat was het alweer voor deze keer, veel foto’s heb ik niet gemaakt afgelopen maand, maar jullie zullen het er mee moeten doen, en als je t jammer vind dat t nu al klaar is zou ik adviseren: ‘je moet buiten zijn om buiten te zien.’

Stay strong is zoiets makkelijks om te zeggen vanachter een scherm. Daarom doe ik het ook gewoon maar.

Neem een kijkje in mijn webshop om de nieuwste fotokaarten te zien:

En Abonneer je om geen blogs meer te missen:

O ja, wacht, toch nog eentje, ik was hem bijna vergeten, hij valt ook totaal niet op. Van welke vogel is deze streepjespyjama? Niet stiekem door scrollen!

…

Ja dat zag ik! Snel door scrollen voor het antwoord he… sjonge. Maar dit beest is zo waanzinnig vet, ik zou zelf ook door scrollen. Deze foto is gemaakt met mijn macrolens. Deze Bokjes, zo heten ze, vertrouwen zo volledig op hun schutkleuren, dat ze zich gedrukt houden tussen het riet, en gewoon blijven zitten. Op 1,5 meter afstand mocht ik hem bewonderen. Geduldig, en secuur de slootkant afzoeken ging er aan vooraf, en dan weet je ook direct wel waarom ze gewoon blijven zitten. Wat een schutkleur! Heel gaaf om ze weer te zien, na een zomer afwezig te zijn geweest.

Nu echt.

Tot de volgende weer!